By Muziekinstrumenten door de geschiedenis – van de oudheid tot moderne innovaties
Een muziekinstrument is een apparaat dat geluid produceert dat kan worden gebruikt om melodieën en ritmes te spelen. Het kan van elk materiaal zijn gemaakt, maar het moet ontworpen zijn om specifieke toonhoogtes en geluiden te produceren. Sommige zijn puur instrumentaal, andere hebben decoratieve en symbolische elementen, zoals de drakenkoppen op Chinese of Tibetaanse blaasinstrumenten. De evolutie van een instrument hangt vaak af van vier factoren: beschikbaar materiaal, technologische vaardigheden, mythische en symbolische preoccupaties en handels- en migratiepatronen. De oudste muziekinstrumenten waren waarschijnlijk eenvoudige slaginstrumenten, zoals stokken, botten en schelpen. Later begonnen sommige culturen complexere instrumenten te maken van hout, metaal en andere materialen. Pas in de moderne tijd hebben mensen een breed scala aan muziekinstrumenten tot hun beschikking, van violen en piano’s tot blokfluiten en drums.
De eerste muziek kan ceremonieel zijn geweest, een hoorn die een succesvolle jacht aangeeft of het slaan van een trommel tijdens een religieuze ceremonie. Naarmate samenlevingen zich ontwikkelden, werden ze bedrevener in het spelen van muzikale tonen en namen ze uiteindelijk compositie op in hun ceremonies. Sommige culturen begonnen ook instrumenten te bespelen voor amusement, wat een belangrijk element is in de groei van de muziekcultuur. Muziekinstrumenten kunnen zo simpel zijn als een stok of bot met een gat erin, of zo complex als een orkest. Gewoonlijk worden de meest complexe muziekinstrumenten gebouwd door bekwame ambachtslieden, en de beste worden nog steeds beschouwd als kunstwerken op zich. Door de eeuwen heen hebben makers van muziekinstrumenten een opmerkelijke verscheidenheid aan instrumenten gecreëerd die hun culturele tradities en omgeving weerspiegelen.
De oudere makers waren ambachtslieden die veel plezier beleefden aan het uiterlijk van hun werk, en veel toevoegingen aan muziekinstrumenten zijn puur decoratief. De patronen op de didjeridu van Australië identificeren de clan van de artiest, en de vormen en gravures op Indiase vina’s of de luiten van Tibet hebben een symbolische betekenis. De vroegste geblazen blaasinstrumenten werden fluiten genoemd en omvatten de lange buisvormige fluit van de Gandharp, de rietgeblazen pijp van de auloi en de eindgeblazen fluiten van de ocarina, hobo en klarinet. Later kwamen er blaasinstrumenten zoals de panfluit en ocarina’s van het Iberisch schiereiland en de Griekse klarinetten. In de middeleeuwen en de Tudor-tijd waren harpen en dwarsfluiten populair. In de 16e eeuw werd de viool ontwikkeld.
De blazerssectie van een orkest bestaat vaak uit een fagot, hobo, klarinet, fluit en hoorn. In de 19e eeuw werden ventielen toegevoegd aan koperblazers en vond Adolphe Sax de saxofoon uit. In deze periode werd ook de accordeon ontwikkeld. Enkele van de nieuwste muziekinstrumenten zijn elektronisch, zoals het digitale orgel en de synthesizer. Kunststoffen zijn ook geïntroduceerd bij de vervaardiging van muziekinstrumenten, waardoor instrumenten goedkoop en gemakkelijk kunnen worden gemaakt. Dit was gunstig voor scholen en andere instellingen met krappe budgetten.
